Een gedicht van Annie!

In het kader van de #uitgesteldeboekenweek kan een gedicht van Annie niet ontbreken.
Wat ons betreft is zij de enige echte Annie, die Annie M.G..Schmidt:

We hebben de SCHRIJVER gezien op het feest,
zo natuurlijk en zonder decorum.
Hij was zo gewoon als elk ander beest
en zonder tralies voor ‘m.
We hebben hem van dichtbij gezien,
’t was ’s morgens om tegen vijven.
We hebben gefluisterd: o, kijk, Christien,
nou zie je zijn vingers, hij heeft er tien;
daar zal hij zijn boeken mee schrijven.

We hebben de SCHRIJVER gezien in de zaak
waar hij stond om zijn werk te verkopen.
Zo schattig! Hij zette z’n naam zo vaak
en zijn jasje had twee rijen knopen.
Wij hebben gevraagd hoe of ie het dee,
dat schrijven van al die boeken.
We vroegen: eh… zóékt u altijd een idee,
of komt het van eigens? En toen zei hij: nee,
soms moet ik er wel eens naar zoeken.

We zagen de SCHRIJVER op ’t podium
toen hij voorlas uit eigen werken.
Hij zei om het andere woord ‘Ahum’.
Nerveus hè? Dat kon je goed merken.
We zagen de SCHRIJVER nog nimmer in ’t bad!
Dat vinden we niet in orde!
We zagen hem droog, wanneer zien we hem nat?
Bestuur van de Boekenweek! Kan ook dat
nog even geregeld worden?

Maar hoe het ook zij, zo al met al
mag een ieder tevreden wezen:
we hebben de SCHRIJVER gezien op het bal,
in de zaal, in de winkel en overal…
Nu hoeven we nooit meer te lezen.

Deze tekst komt uit Weer of geen weer (1954) en past perfect aan bij de boekenweek … behoudens de laatste regel dan, want lezen moet vooral blijven doorgaan.

Written by Paul