(Jeugd)sentiment, realiteit of wenselijkheid?

door onze politiek redactie:

Ooit stond hier een flatgebouw, een flatgebouw bestaande uit vijf portieken met elk acht appartementen.
In die veertig appartementen woonden alleenstaanden, echtparen en zelfs complete gezinnen, waarvan de kinderen zelfs met heel veel plezier in de wijk zijn opgegroeid.
Al de bewoners van deze veertig appartementen hadden dagelijks zicht op de singel.
Onlangs zijn er zestien woonunits geplaatst, ruggelings naar de singel toe.
De bewoners van deze units, één of hooguit twee, blijven allen verstoken van het zicht op de singel.
Ook worden er nog eens zestien woonunits tegenaan geplaatst, waarvan de bewoners wel zicht op de singel krijgen.
Dat alles noemt men een vooruitgang, schijnt zelfs reuze innovatief te zijn. Je zult maar komen te wonen in een houten unit, waarvan je de muren niet mag behangen en/of mag verven want het hout van de woonunit moet vooral blijven ademen.
Dit alles wetende vraag je je toch af of er niet gewoon een nieuwerwets flatgebouw met veertig appartementen had kunnen worden teruggeplaatst en of de houten units niet op een braakliggend terrein elders geplaatst hadden kunnen worden voor tal van mensen die tijdelijk qua woonruimte omhoog zitten.
Dat was voor een ieder pas echt een win-winsituatie geweest.

Written by Paul