De belevenissen van een (kanker)patiënt.

Column/Rubriek
door Corine Stolk:

Het betreft een nieuwe rubriek, maar wel één  met een vertrouwd gezicht.
Het idee hiervoor ontstond tijdens m’n derde ziekenhuisopname op rij.
De humor ligt namelijk niet alleen op straat, meneer Sonneberg, maar is ook gewoon in het ziekenhuis te vinden. Dat heb ik de afgelopen periode wel gemerkt.
Mooi om daar met humor en een dosis gezonde zelfspot verslag over te kunnen uitbrengen.
Op zo’n moment ontkom je er trouwens niet aan om dan toch ook een stukje familiegeschiedenis naar buiten te brengen.
Zo werd mijn moeder zaliger er regelmatig op aangesproken “de” emotie-eter binnen ons gezin te zijn.
Er moet immers iemand zijn die een dergelijke titel met verve kan en wil dragen en daar was zij uitermate geschikt voor.
Inherent aan moeders is namelijk dat zij alles met de mantel der liefde pogen te bedekken en dat ging die van mij ook uitermate goed af.
In 2006 kwam Marco, mijn vier jaar jongere broer, plotseling te overlijden en moesten mijn vader en ik helaas toegeven ook behept te zijn met dezelfde familiekwaal als mijn moeder.
We hadden er twee emotie-eters bijgekregen en dat was best wel even flink slikken.
In 2010 resulteerde dat zelfs is een fikse waarschuwing voor mijn vader.
Van de ene op de andere dag werd hij hartpatiënt.
Een lang weekend in het ziekenhuis deed hem zo’n 10 kilo afvallen, waarna ik besloot ook maar weer eens met mezelf aan de slag te gaan.
Op enig moment was ik ook zo’n kilo of 10 kwijt, maar bleek het niet goed te gaan met één van mijn citroentjes/meloentjes.
Dat vlakte af aan de zijkant en kreeg vervolgens een deukje.
Reden om de medische molen in te gaan.
Het bleek inderdaad borstkanker te zijn.
Gelukkig een te genezen soort.
In 2019 kwam het terug en bleek het een meer niet te genezen soort te zijn maar wel een behandelen soort. 
En onlangs liet de ziekte weer van zich horen, er werd gestart met een derde chemotraject en onvoorziene complicaties hebben intussen tot een derde ziekenhuisopname geleid.
Met diverse belevenissen tot gevolg maar daar brengen we in een later stadium verslag over uit.
Tot later dus.

Written by Paul