De belevenissen van een (kanker)patiënt

Column door Corine Stolk

Nog even terugkomend op de werking van de sonde.
Deze is aangebracht door een arts van de maag-, lever- en darmafdeling, verwijderd door de huisarts nadat er groen licht werd gegeven door de oncoloog.
De pomp met de sondevoeding wordt bediend door verpleegkundigen hetzij in het ziekenhuis, dan wel in de thuiszorg.
De diëtiste bepaalt de dosering en snelheid van de pomp waarmee de voeding naar binnen wordt gebracht.
Er zijn diverse protocollen hoe om te gaan met en dat geeft een ieder weer ruimte om er een eigen draai aan te geven.
De sonde is een plastic slang met een doorsnee van circa 1centimeter.
Daarin loopt een apart kanaaltje van nog geen 2 millimeter doorsnee en daar loopt de voeding doorheen.
Het ene uiteinde werd geplaatst in m’n 12-vingerige darm en het andere kwam via m’n neus naar buiten en was aan het uiteinde opgesplitst in drie eindpuntjes, waarvan eigenlijk alleen die met het aparte kanaaltje van belang was.
Er was dus sprake van een gesloten systeem.Toch wist een verpleegkundige een keer een plastic zakje aan één van de andere uiteindes vast te maken voor het opvangen van maagsappen en een ander trachtte wat maagschap op te zuigen en er een soort van lakmoesproef op los te laten.
Acties die ik nooit heb begrepen.
De meest bijzondere ervaring deed zich toch wel voor in één nacht.
De eerste keer dat het alarm van de pomp afging, bleek dat de pomp niet op de elektriciteit was aangesloten..
De broeder zocht, vond het juiste snoertje en sloot dat op de pomp aan.
Betrekkelijk kort daarna ging het alarm weer af, was de broeder lichtelijk geïrriteerd, want de pomp liep toch gewoon.
Achteraf hadden we even iets verder moeten kijken want dan hadden we kunnen zien dat deze te snel liep.De avondverpleegkundige had gemeend zelf de snelheid van de pomp te moeten berekenen en ‘m daarop ingesteld maar had dat dus niet juist gedaan.
De derde keer dat er gebruik werd gemaakt van het alarm was in verband met het gebruik van de postoel.
De po werd verwijderd, maar het duurde nog een uur of drie voordat er vervanging was geregeld en dan moet je weten dat de te snelle doorloop van de pomp tot gevolg had dat én m’n maag én m’n darmen flink van slag waren.
Na dit alles is voor mij wel duidelijk geworden waarom Doe Maar nooit een ode aan de nachtbroeder heeft gemaakt en het slechts bij de nachtzuster heeft gelaten.
Tot later.

Written by Paul