Een kleine toegift.

door Corine Stolk

Op The day after komt de kater, ofwel dan krijgen we last van afkickverschijnselen.
Wat was het weer een fraaie Wandel4daagse voor 55-plussers.
Ooit begonnen als Rolstoel4daagse, maar al snel omgedoopt naar Wandel4daagse 55+, omdat de eerste naam gewoon te beperkt was.
Er lopen immers ook mensen mee achter een rollator, een rolstoel of gewoon aan een ondersteunende arm.
We maakten dagelijks een verhaaltje van de dag, maar hebben niet alles kunnen optekenen.
Dus dan nog maar even een kleine toegift in de vorm van een Day-after-verhaaltje.
Er deed een echtpaar uit de Reyerheem mee.
Op de vraag hoe lang ze met elkaar getrouwd waren, kwam in eerste instantie een redelijk vaag antwoord: “O, ergens in de vijftig jaar”, en na wat langer doorvragen bleek dat ze in 1966 waren getrouwd.
Zij vormde, samen met vrijwilliger Rienus, iedere dag de voorhoede, hij bivakkeerde met enige regelmaat in de achterhoede van de stoet.
De laatste dag was er een soort van overvloed aan vrijwilligers en konden er zelfs nog wat meer bewoners mee dan de dagen ervoor.
De oudste deelnemer van die dag bleek dus 99 lentes jong te zijn.
Wat was het mooi, de klappende kinderen onderweg, vaak aangespoord door verkeersregelaar Anja, die van alle markten thuis blijkt te zijn.
En wat een sfeer onderweg, we hebben ze
dagelijks vooral in de achterhoede gehoord, de
“marsliederen”, zoals Een potje met vet, Kom mee naar buiten allemaal en We gaan nog niet naar huis.
Daar past natuurlijk maar één afsluiter op en dat is die van Vera Lynn.
We’ll meet again, natuurlijk in het jubileumjaar.

Written by Paul