De belevenissen van een (kanker)patiënt – vervolg

Soms twijfel je of je wel of niet een stukje zult schrijven.

Er is namelijk nogal wat gebeurd.

Een interview met een verslaggever van het AD, vervolgens met Wierd Duk van De Telegraaf, die binnen no time zijn artikel had geschreven en een uitzending hier bij Ridderkerk FM Regionaal, die naar buiten bracht wat er uit de Woo-documentatie naar voren is gekomen.

Een college dat al een half jaar wist dat zich iemand zoals ik zou kunnen melden.

Ambtenaren die tot twee keer toe niet in staat zijn geweest een simpele tekening te interpreteren en daarna ook nog de gelegenheid hebben gekregen om hun eigen straatje onkunde schoon te vegen, niet onder de mantel der liefde bedekt maar onder die van de burgemeester.

Vrijwel vanaf het begin wist ik dat het verhaal niet klopte en het was uiterst dubbel om dat dan ook nog eens bevestigd te krijgen.

Enerzijds omdat je gevoel als schadebehandelaar aansprakelijkheid nog steeds optimaal functioneert, maar anderzijds omdat je te maken hebt met een gemeente die het met de waarheid niet zo nauw neemt, waar het eigen belang prevaleert boven dat van haar inwoners en dat is uitermate triest.

Alle politieke partijen hebben zo hun moment dat ze vrijwilligers van de gemeente in het zonnetje zetten, maar wanneer deze overleden zijn dan mag je over hun graf heen walsen en hun nagedachtenis te grabbel gooien, want dat is wat er met mijn ouders is gebeurd na hun jarenlange inzet voor de Ridderkerkse gemeenschap.

Dan laat de burgemeester in de gerechtelijke procedure namelijk ook nog in twijfel brengen of ik wel een kind van mijn ouders ben.

Te walgelijk voor woorden.

Tja, en in de periode dat dit speelde, kreeg ik ook nog te kampen met gezondheidsproblemen, die in eerste instantie werden onderschat omdat ik zo opgefokt was over het naar buiten gekomen bedrog.
Het was al min of meer opgetekend in het artikel van Wierd Duk.
Na het doktersbezoek werd ik per direct met de ambulance naar de SEH van het Albert Schweitzer ziekenhuis vervoerd.

Daar werd het vocht achter mijn longen verwijderd en een stent geplaatst om het andere overtollige vocht weer te laten doorstromen.
Ook werd vastgesteld dat de hormoonkuur zijn werk niet meer deed en zijn we overgegaan op chemotablettern.

De eerste kuur zit erop en de resultaten daarvan zijn meer dan goed, dus binnenkort kunnen we er weer vol tegenaan gaan.

Tot later.

Corine Stolk

Written by Paul