Ton Dorchain levert na 33 jaar zijn pieper in bij de brandweer

door Hans Muntz

Na ruim 33 jaar stopt Ton Dorchain (64) als vrijwilliger bij de brandweer. Maar samen met zijn zoon blijft hij nog wel een hoop andere vrijwillige taken voor zijn rekening nemen. Ook heeft hij nog een warme band met Sinterklaas in Ridderkerk.

Al van kinds (12 jaar) heeft Ton een fascinatie voor de brandweer. Hij ging regelmatig op bezoek bij de toenmalige kazerne van de brandweer onder de “luchtbrug” bij het Feyenoord stadion. Hier kreeg hij ook de tip om bij de jeugdbrandweer op Zuid te gaan. Van 1972 tot 1976 leerde hij alvast de kneepjes van het vak en klom op tot bevelvoerder. Rond zijn puberteit veranderde zijn interesse, brommers en meisjes maakte een voorlopig einde aan zijn carrière. Al gauw kwam zijn passie via een andere route weer op zijn pad. Hij ging werken bij Van den Bergh en Jurgens in Rotterdam Zuid en was daar al snel lid van de bedrijfsbrandweer. Zelfs een onderbreking wegens militaire dienst hield hem op het spoor. Een deel van diensttijd bracht hij door op vliegbasis Gilze Rijen bij de brandweer! “Aan Unilever heb ik veel te danken. Hier heb ik mijn papieren gehaald als veiligheidskundige en kon ik bij de bedrijfsbrandweer doorgroeien als chauffeur en bevelvoerder”, verteld Ton met trots.

Op 1 augustus 1997 is Ton in Ridderkerk begonnen bij de gemeente brandweer. Hier groeide hij door als bevelvoerder en instructeur. Als Ton vertelt over zijn loopbaan komt gelijk het moment naar voren waarop hij als bevelvoerder werd aangesteld. “De toenmalige commandant Petra Claus had me net bevorderd toen de pieper ging. Een woningbrand aan de Noldijk. Ter plaatse was het een flinke brand en maakte ik eerst middelbrand en schakelde ik, nog voor de officier van dienst er was, door naar grote brand. Misschien een tikkeltje voorbarig, maar beter te veel als te weinig dacht ik toen. Maar er zijn meer incidenten die gegrift staan in mijn geheugen. Bijvoorbeeld de brand in de manege. Samen met collega Wiek van ’t Zelfde moesten wij de stal in om de paarden te bevrijden. Kreeg ik een brandende baal hooi in mijn nek. Daarvan heb ik een litteken in mijn hals. Maar ook andere incidenten staan me nog voor ogen, zoals de brand bij Arie Hak en de Theetuin. Over het grote aantal reanimaties”, verteld Ton; “Dat ik dit soort inzetten gelukkig wel van mij af kan zetten en niet mee naar huis neem”.

In de loop der jaren is ook zijn zoon Joeri in de voetsporen gestapt van zijn vader. Ook hij had grote interesse voor de brandweer. Maakte veel foto’s, beheerde de website van brandweer Ridderkerk maar sloeg een andere hulpverleningsweg in. Hij volgde een opleidingen in de zorg, was betrokken bij het Rode Kruis in Sigma teams, chauffeur op de spoedauto van de huisartsenpost en werkte als longverpleegkundige in het Albert Schweitzer Ziekenhuis. Momenteel is Joeri werkzaam op de meldkamer in Rotterdam bij de ambulancedienst Zuid-Holland Zuid.

Op 19 december neemt Ton afscheid van het korps tijdens de laatste oefenavond van het jaar. Toch laat hij zijn pieper aan staan tot 31 december 2024 om 23.59 uur. “Vanaf dat moment ben ik niet meer in dienst. Misschien kan ik tijdens de laatste dagen van het jaar nog helpen”. Ton zal na zijn pensionering bij de brandweer niet in een gat vallen. “Samen met mijn zoon geven we nog reanimatiecursussen en leiden we mensen binnen de gemeente op voor hun E.H.B.O. diploma.” Ook geef ik nog aan een aantal mensen rijles. Daarnaast blijf ik nog even aan het werk als veiligheidskundige bij een Unilever vestiging in Breda. En natuurlijk ontmoet hij in november en december zijn grote vriend Sinterklaas. Als laatste wil Ton nog opmerken dat werk als vrijwilliger hem veel heeft opgeleverd, kameraadschap en vriendschap. “Het is een mooi vak”.

Written by Paul