De belevenissen van een (kanker)patiënt

Column door Corine Stolk

Een column of rubriek hoor je op een vaste dag te plaatsen, anders boet deze in kracht in.
Afgelopen zondag is dat niet gelukt, een slaapdag gooide roet in het eten.
Oorzaak: de chemo van de vrijdag ervoor.
Voor hen die het niet weten met de chemo wordt in de regel de stof bedoeld die de strijd aangaat met de kankercellen.
Maar voorafgaande of gepaard met de chemo worden er ook andere stoffen/medicijnen toegediend.
Een medicijn tegen de misselijkheid (in 2019 nog in vloeibare vorm via het infuus, vandaag de dag slik je het gewoon in pilvorm huis, een uur voordat de chemo gepland staat) en een medicijn dat voorkomt dat je een allergische reactie krijgt op de chemo.
Bijwerkingen van deze twee medicaties zijn, dat je van de een kunt gaan stuiteren en van de ander slaap krijgt.
Bij mij komt dat met vertraging.
Lag ik vrijdag op zaterdag wakker en had ik zondag mijn slaapmomentje waardoor de column dus een dag vertraging opliep.
Tja, en dan nu een te vroege column, eigenlijk gewoon een tussendoortje en dat heeft te maken met het feit dat ik gisteren verlost ben van de sondeslang.
Een week geleden had ik al met mijn oncoloog besproken dat deze mij in de weg begon te zitten, waarna werd aangegeven eind van de maand, tijdens mijn reguliere consult, gekeken zou worden wat te doen.
Deze week kreeg ik echter te maken met een continue keelpijn, die tijdens slikmomenten ook nog eens werd verergerd, alsof er messen in je keel werden gestoken.
Het werd een onhoudbare situatie, kijk zelf maar eens hoe vaak je op een dag wat doorslikt, naast eten en drinken dus ook gewoon gedachteloos je adem.
Ook de nachtrust ging er hierdoor aan. 
Je was al beperkt doordat de slang ook van invloed is op de wijze van liggen, maar ‘s-nachts gaat het ademen ook gewoon door.
Er volgde overleg met de oncoloog en die besloot af te zien van zijn oorspronkelijke plan en gaf groen licht tot het (laten) verwijderen van de sonde. 
Dat gebeurde uiteindelijk door de huisarts, die ‘m met een zwierig gebaar uit m’n neus trok, een mooi en bevrijdend gebaar dus. 
Het is nu zaak om ervoor te zorgen dat ik op krachten blijf, en dat wordt voor mij een fraaie uitdaging.
Tot later
.

Written by Paul