Willem Moerkerken maakt plaats bij de brandweer

door Hans Muntz

Bijna 30 jaar is hij vrijwillig brandweerman, waarvan ruim 25 jaar in Ridderkerk, maar nu geeft hij zijn plek over aan de jeugd. De bijna 64 jarige Moerkerken kijkt met voldoening terug op zijn carrière. “Het is sociale club mensen waarop je kan vertrouwen en die ga ik zeker missen”. 

Willem Moerkerken is per 1 februari 2024 geen vrijwillig bevelvoerder meer bij de brandweer Ridderkerk. Na ruim 25 jaar treed hij toe tot het schaduwkorps, als één van de oud gedienden, bij de brandweer Ridderkerk. Alweer 42 jaar geleden begon Willem zijn werkbare leven bij Unilever (v.d.Bergh en Jurgens) als operator. Hier zette hij ook zijn eerste schrede op het gebied van hulpverlening. “Een prachtig bedrijf met een eigen bedrijfsbrandweer. Hier ben ik in 1994 lid van geworden en behaalde het rijks-diploma brandwacht. Via de toenmalige commandant Peter Tukker, woonde in dezelfde straat, ben ik gaan solliciteren bij de gemeente brandweer. In 1998 ben ik aangenomen als vrijwilliger. De kazerne stond toen nog aan de Klaas Katerstraat.”

Willem heeft bij het Ridderkerkse korps een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt. Via chauffeur-pompbediener en instructeur is hij opgeklommen tot bevelvoerder. Voor deze vrijwillige baan kreeg hij ook alle ruimte van zijn werkgever. Zo kon hij twee dagen op de kazerne werken en tijdens de Covid pandemie zelfs de hele week. En met de behaalde brandweer papieren werd hij hoofd van de B.H.V. organisatie van Unilever. Inmiddels is Willem vorig jaar gestopt bij Unilever en werkt nu nog een aantal dagen op de begraafplaats in Ridderkerk.

In de afgelopen perioden zijn er nieuwe aspiranten gestart met hun stage en binnen het korps stromen een aantal brandwachten door als Bevelvoerder. Een mooi voorbeeld hiervan is Jordy van der Steen. Als zijn stage begeleider hoop ik dat hij in maart klaar is met zijn opleiding en kan doorstromen als volwaardig bevelvoerder.

Een mooi moment voor de laatste wacht zou afgelopen oud en nieuw zijn. Hij had dienst op de tweede TAS (tankautospuit) en verwachtte, net als voorgaande jaren, een drukke nacht. “Waar de eerste TAS het redelijk druk had zijn wij de kazerne niet uit geweest. De enige melding werd zelfs ingetrokken”, verteld Willem. Hij praat met passie over zijn werk bij het korps en de vele inzetten in gradatie van basis brand / hulpverlening tot zeer ernstige ongevallen. “Wat vooral blijft hangen is de saamhorigheid en sfeer binnen het korps, maar ook de kwaliteit van de vrijwilligers. We zijn net zo opgeleid als de beroepscollegae. Vandaar ook dat wij regelmatig her-bezetten op beroepskazernes in Rotterdam.” Willem blijft nog enigszins betrokken bij de brandweer. Als niet repressief vrijwilliger zal hij de afdeling“ Veilig Leven” ondersteunen bij het geven van instructie op scholen e.d. Tot slot geeft hij nog mee dat hij dit werk niet kan doen zonder het thuisfront en dat hij deze periode voor geen goud had willen

Written by Paul